Terwijl Wordt het ooit weer licht? in quasi alle boekhandels in Vlaanderen lag, kreeg het donker mij opnieuw in zijn greep en bleef ik stil. Zo gaat dat met depressie. Het bekruipt je, verlamt en verstilt je.
Desondanks werk ik nu twee jaar als vrijwilliger voor TeGek!? en sleutelde achter de schermen mee aan de campagne ‘Wellicht‘. Zo schreef ik onder meer de tekst voor het animatiefilmpje dat naast het verloop van een depressie tegelijkertijd ook het doel van de campagne weergeeft: licht werpen op depressie. Het gevoel van een depressie en de weg naar herstel in 2 minuten gieten was een echte uitdaging.
Mijn boek paste natuurlijk ook perfect bij de campagne en werd daarom in september 2021 door Uitgeverij Lannoo (opnieuw) uitgegeven. Ik gaf het afgelopen jaar wel een aantal lezingen, maar tot een echte promotiecampagne is het -langs mijn kant alvast – nooit gekomen. Ik gaf mezelf daar soms voor onder mijn voeten, want dit was toch mijn kans? Dit was toch waar ik altijd al van droomde?
Gelukkig schijnt het licht altijd wel ergens en werd mijn boek ook zonder mij door velen gedragen en verspreid. Zo getuigen de vele sterren en reviews die oa. al op Goodreads en bij verschillende (online) boekhandels en bibliotheken verschenen. Ook in de Zorgwijzer van Zorgnet Icuro kwam mijn boek uitgebreid aan bod.
Dit dagboek over donkere tijden kan veel mensen troost en hoop bieden
Lut De Deken, uit het artikel “Huisarts over ‘Wordt het ooit weer licht?'”
Toch was het bovenstaande reactie die ik op via Instagram ontving, die een bijzondere plaats kreeg in mijn hart. Een ongelofelijke eer vind ik het om door -een voor mij onbekende psycholoog- aanbevolen te worden en op deze manier mensen in het donker te bereiken. Hoewel het natuurlijk wel fantastisch was mijn boek in elke boekhandel die ik binnenwandelde tegen te komen, was het uiteindelijk toch dít waar ik altijd van droomde: een steen verleggen in een rivier op aarde.
Die innerlijke criticaster, snoer ik dus maar snel de mond, want het gebeurt eigenlijk niet zelden dat ik een berichtje krijg. ‘Eindelijk iemand die me begrijpt’, ‘Ik geef het zeker nog door aan mijn ouders/vrienden’, ‘Ik voelde me niet meer zo alleen’.
Laat dit gevoel van begrip en begrepen worden maar uitdijen, denk ik dan. Wat mij betreft het liefst van al met de snelheid waarmee het licht dat doet, al is het uiteindelijk enkel jouw eigen snelheid die telt.
Uiteindelijk wordt het wel weer licht.
__________
Aankomende lezingen:
- 7 oktober 2022, Drongen
- 7 november 2022, Hoogstraten
No responses yet