De voorbije jaren werd het een beetje een traditie… Door mijn brieven aan 2016, 2017 en 2018 weet ik nog perfect hoe ik er toen voor stond. Gaande van overleven, tot ergens in een hoekje de moed vinden om toch te vechten en uiteindelijk mijn verhaal te vertellen. Schrijven was voor mij altijd een beetje een overlevingsstrategie.
Ik was hier heel stil in 2019, maar mijn leven was dat niet. Ik was niet meer aan het overleven. De nood om hier pagina’s vol te schrijven verdween dus naar de achtergrond. Gewoon een beetje leven, ‘goed genoeg’ met af en toe nét dat ietsje meer, was mijn wens voor 2019.
Ik kreeg véél meer dan dat. Kijk maar!
Nog nooit kon ik met zo veel vertrouwen in de toekomst aan het nieuwe jaar beginnen. Ik voel nu, het komt allemaal goed. Dat hoeft zelfs niet van vandaag op morgen. Ooit komt het allemaal goed, want in 2019 vond ik onverwachts een veilige warme plek om te landen.
Surely someone will reach out a hand
And show you a safe place to land .
No responses yet