Mijn verleden kan ik niet veranderen, maar ik kan er wel samen met vzw Donorkinderen en Donor Detectives BE/NL voor zorgen dat er eindelijk wordt stilgestaan bij de gevolgen van anonimiteit op lange termijn en wat dit bij (volwassen) donorkinderen zelf teweegbrengt.
Het zijn de “kinderen” die in het centrum moeten staan en wiens rechten vooropgesteld moeten worden door ons als samenleving. Het zou in deze discussie zelfs niet mogen gaan over de (wens)ouders en wat zij al dan niet willen. De kinderen moeten -nu en later – de keuze hebben en zonder schuldgevoel kunnen/durven zeggen dat ze het toch wél belangrijk vinden en meer over hun onbekende helft willen weten. Het gaat over de kinderen, niet over volwassenen die kinderen willen.
Dit gezegd zijnde… Het is een beetje een spannende week voor mij, ik geef dat toe. Voor wie het van dichtbij wenst te volgen, zet ik even alles op een rijtje. Ik kan zelf soms nauwelijks het tempo volgen.
- Nadat ik op 4 mei in de Minuut een pleidooi mocht houden voor het afschaffen van de donoranonimiteit, was ik deze ochtend studiogast bij Hautekiet op Radio 1.
- Donderdag 17 mei komt mijn verhaal om 20u35 als eerste aan bod in Vandaag over een jaar op Eén. Herbekijken kan hier!
- Wie mij dan nog niet beu is, kan vrijdag een uitgebreid interview lezen in de Psychologies (pagina 126-129).
Heel veel dank aan de steunende en bemoedigende woorden die ik langs alle kanten mag ontvangen. Ze houden me recht, je hebt er echt geen idee van. Merci, echt!
One response
♥