96. Dag Ad (2)

Sorry dat ik je nog eens even stoor, maar ik moet je wat vertellen: Ik Ben Vader Geworden!

Zo vreemd is dat natuurlijk niet, want net als jij was ik anoniem donor (Ad) en wist ik dat het met de kwaliteit van mijn zwemmertjes wel goed zat. Trouwens, ik had al drie dochters, dus het is niet nieuw voor me. Maar wat wel nieuw voor me is, ik hoef er ’s nacht niet meer uit voor flesjes en als ik een dikke lucht ruik, komt die niet uit een luier. Ouderavonden, schoolreisjes, “Pap, mag ik een konijntje?” eerste verkering, uitgaan tot vier uur in de ochtend en ik maar wakker liggen. Dat is er niet meer bij, dat sla ik over dit keer. Ik heb er een dochter bij gekregen van 30 jaar oud!

Vorige week kreeg ik een mail: You’ve got a match. Dus keek ik gelijk op de site van Family Tree en daar zag ik haar staan: Mijn Dochter! Iets ouder dan mijn jongste dochter, iets jonger dan mijn middelste dochter. Ik heb haar gelijk ge-appt, want we hadden al cyberkennis gemaakt en vermoedden iets, maar dit mailtje deed aan twee kanten van het land twee mensen stuiteren en kippenvel krijgen. We hebben gelijk een afspraak gemaakt om elkaar te ontmoeten en vrijdag was het zo ver. Twee en een half uur in de trein van West naar Oost Nederland en daar stond ze op het perron. Wauw, ik hoefde me niet af te vragen of dit een dochter van me was. Wat een gelijkenis met mijn jongste.

We gingen koffie drinken en nog wat en toen een broodje eten en daarna nog een ijsje. We hebben een stuk gewandeld en elkaar een heleboel verteld. Ik heb met haar kinderen gedold en ineens was het vier uur later. De tijd was omgevlogen en ik heb van iedere minuut genoten. Met een selfie van ons samen en een dikke knuffel namen we afscheid en het was zeker geen vaarwel maar een tot ziens. Op Facebook zijn er heel wat nieuwe connecties gemaakt en de Whats-app hotline tussen Delft en Almelo staat inmiddels roodgloeiend. Haar jeugdfoto’s heen en die van mijn dochters terug. Verbluffend, wat je zo herkent en terugziet.

En weet je wat het mooiste is, Ad, mijn vrouw en mijn dochters staan te popelen om haar, haar kinderen en haar man te ontmoeten. Ze zijn blij voor haar, ze zijn blij voor mij en dat is een onbeschrijfelijk mooi gevoel, dat ik iedereen gun en met iedereen wil delen. Ook jou Ad, kom uit die anonimiteit, laat je DNA opslaan en vergelijken, want wat mij is overkomen dat gun ik jou zeker.

Lex 

Anoniem donor van 1981 tot medio 1988 te Leiden (NL)

Dit is Lex’s tweede brief aan “Ad” (kort voor anonieme donor). Als je zijn eerste nog niet las, kan je dat hier nog doen.