Omdat de keuze voor (anoniem) donorschap ondanks al het voortschrijdend inzicht nog te vaak gemaakt wordt zonder bij de gevolgen voor het kind stil te staan.
Omdat een hele groep volwassenen keer (2017) op keer (2018) aan de wereld toont hoe het voelt om als donorkind op te groeien en welke impact het op hun identiteit heeft. Toch kiest men er struisvogelgewijs systematisch voor deze waardevolle inzichten te negeren.
Omdat de “studies” die door de fertiliteitsindustrie steeds worden aangehaald enkel kleine kinderen gevolgd hebben. Geen enkel kind van 8 zegt dat het toch iets mist terwijl mama ernaast zit. Geen énkel. Loyaliteit, weet je wel.
Omdat men kan liegen en schaamteloos kan blijven liegen. Tegen kinderen, tegen (wens)ouders, tegen elkaar, tegen zichzelf.
Omdat in dit land artsen aan donoren nog steeds anonimiteit beloven terwijl dit dankzij internationale databanken nu echt voorgoed verleden tijd is.
Omdat het winkelmandje van de Deense Cryobank een wiegmandje is. (Bah 1)
Omdat men daar “vikingkinderen” (Bah 2) kan kopen die broers en zussen zullen hebben over de hele wereld. Misschien zijn het er wel honderd(en)?! Wie o wie controleert de miljoenenbusiness?
Omdat België hiermee de rechten van het kind schendt (Kinderrechtenverdrag artikel 7 en 8).
Omdat er in België bovendien nog altijd geen enkele vorm van controle is (geen centraal register) en we daardoor niet zeker zijn of de “regels” wel gevolgd worden.
Omdat ik wil dat ouders van donorkinderen voor de rechten van hun kinderen opkomen.
Omdat het voelt alsof je geen rechten hebt omdat de toegang tot basisinformatie je ontzegd wordt.
Omdat het voelt alsof je geen bodem hebt om op te staan.
Omdat het voelt alsof er altijd een stuk mist.
Omdat ik dit gevoel niemand toewens.
Omdat dit te belangrijk is.
Omdat dit mijn recht is.
No responses yet