“Leg jezelf maar eens in de watten!” zei ze. Ik geloof niet dat er woorden zijn die mij vreemder in de oren klinken dan deze. Ik weet niet wat ik ermee moet. Elke keer dat ik ze hoor of lees, denk ik onmiddellijk: “Hoe gaat dat dan? Wat moet ik doen? Help?!” Hoe zet je je hoofd stil en haal je de ruis eruit? Hoe zorg je voor een beeld in de spiegel dat maar half aanvoelt? Hoe zorg je voor iemand die je eigenlijk niet kent? Hoeveel watten zal ik nodig hebben om me weer OK te voelen?
Bron: Rgbstock
Ik heb de watten ondertussen wel in huis en af en toe leg ik me er al eens aarzelend in. Het gebeurt vaak dat ik direct weer recht spring, alsof de watten cactussen zijn. Zeldzamer zijn de momenten waarop ik me in de watten plof en langer dan 5 minuten blijf liggen en de tijd neem om (rond) te kijken. Ik staar dan wat langer in de spiegel of naar het plafond en voel dat het me eigenlijk wel bevalt. Op die momenten vraag ik me wel eens af…
Wanneer worden watten wolken?
En ook…
Hoe zacht zijn die watten eigenlijk écht? Zacht genoeg om mijn val te breken als het weer even minder gaat?
No responses yet