Hoog in de lucht laat ik hem nu vliegen. Ik trek niet meer tegen, geef het sturen even op. Als je een vlieger in de lucht wil houden, mag je aan niets anders denken. Doe je dat wel, dan stort hij neer.
De Haan, 22 oktober 2007
De wind is trouwens ook zo onvoorspelbaar. Er kan opeens een rukwind opsteken waardoor je mee de lucht in vliegt en meters verder met een zware smak weer op de grond komt. Je bijt in het zand en het duurt dan even voor je je adem en vertrouwen weer gevonden hebt. Soms valt de wind ook plots weg en heeft hij geen zin meer om te spelen. Teleurgesteld dwarrelt de vlieger dan naar beneden.
Ik vier dus de touwen om niet meegesleurd te worden en omdat teleurstelling en leegte om de hoek loeren. Het is weer even tijd voor iets anders en ik weet dat hij daar hoog in de lucht wel op me wacht.
No responses yet