Er zijn nachten waarvan ik me niet eens herinner óf en hoe vaak ik wakker werd. Andere nachten gaan mijn ogen al vanaf drie uur quasi elk uur open. Ik besef dan maar amper dat ik wakker ben, maar toch weet ik maar al te goed dat als ik mijn ogen opnieuw sluit, ik opnieuw zal worden meegezogen in die wereld waarin niets is wat het lijkt. Ik probeer het beklemmende gevoel van me af te schudden, maar slaag er niet in mezelf gerust te stellen. Ik kan nooit zeggen wat er precies misliep in die droom die plots tot nachtmerrie werd. Hierdoor kan ik het ook niet veranderen of wegdenken en blijf ik voor de rest van de nacht overgeleverd aan de duisternis.
No responses yet