Het doet mij onmetelijk veel plezier te zien dat donorkinderen in de staat Victoria in Australië eindelijk de erkenning krijgen die ze verdienen. Anonimiteit wordt er sinds 1 maart 2017 met terugwerkende kracht ongedaan gemaakt. Hopelijk is dit het begin van een ethische golf die zich nu verder over de hele wereld zal verspreiden.
De donor die in het filmpje aan het woord komt, is trouwens een mooi voorbeeld van hoe het ook bij (voormalig) donoren kan kriebelen om hun “offspring” te leren kennen.
Tijden veranderen dus. Ethici durven nu luidop zeggen dat het “misschien toch niet zo’n goed idee was om het pad van de anonimiteit te bewandelen” als het aankomt op donorconceptie.
Tijden veranderen, maar België klampt zich vast aan donoranonimiteit. Schrijnend gewoon… Ik vraag me zelfs af of VTM eigenlijk beseft dat de vrouw die geïnterviewd wordt, in Nederland de wet zou overtreden door anoniem zaad te gebruiken. Helaas kan ze in Nederland hier (nog) niet voor vervolgd worden. Dochterlief zou later wel haar ouders kunnen aanklagen omdat ze een keuze maakten waarvan ze wisten dat het in hun eigen land verboden was (waarom zou dat toch zijn?).
Onze dochter heeft 2 moeders en daarnaast 1 donor die wij op een voetstuk hebben geplaatst omdat het een fantastische man is, die het mogelijk heeft gemaakt dat wij een kindje kregen. Maar meer dan dat zal hij niet in het leven van onze dochter voorkomen. (Milene Bongartz in VTM Journaal, 27 maart 2017)
Op die manier hecht je meer belang aan anonimiteit (“veiliger”, geen bedreiging), dan aan het kunnen kennen van de afkomst van je kind(eren). Heel erg naïef dat ze in de plaats van haar dochter denkt te kunnen beslissen. Ik wil niet in haar schoenen staan als haar dochter er later anders over beslist. Met die optie lijkt ze zelfs geen rekening te houden. Ongelofelijk dat men zo slecht ingelicht wordt (of is het egoïstisch denkt?) dat men vergeet dat het kind volwassen zal worden, vragen zal hebben en de manier van conceptie in vraag kan stellen.
Het ZOL lanceert trouwens elk jaar een wanhopige campagne om donoren te werven om de spermabank in stand te kunnen houden. Ze “dreigen” de spermabank te moeten sluiten als anonimiteit opgeheven zou worden: door een gebrek aan donoren én omdat het heel wat inhoudt als donatie niet meer anoniem zou zijn…
De link tussen de donorkinderen en de donoren moet dan gelegd worden, wie gaat zich daarmee bezig houden? (Dr. Nathalie Dhondt, VTM Journaal 27 maart 2017)
Ja, wie gaat zich daarmee bezig houden? Mevr. Dhondt duidelijk niet… Te veel werk om naast een spermabank ook nog bij te houden welke donor gelinkt wil/kan worden aan welk donorkind? Blijkbaar wel, want zelfs van een nationaal register is tot op heden in België nog steeds geen sprake. Ik stel me dan automatisch de vraag in hoeverre het nu anoniem in elk ziekenhuis apart wél correct wordt bijgehouden (in functie van het kunnen opvragen v medische informatie van de donor naar aanleiding van erfelijke ziekten). Blijkbaar eist men vandaag de dag overal transparantie, behalve in de fertiliteitsindustrie.
Wie graag nog eens naleest waarom het precies zo belangrijk is om anonimiteit voor eens en altijd af te schaffen kan dit hier nalezen in het opiniestuk van Valérie Van Peel: “Waarom we de anonimiteit van (zaad)donoren moeten opheffen”.
One response
[…] Ik schreef er al eerder over, sinds 1 maart 2017 hebben donorkinderen in de staat Victoria in Australië allemaal het recht op afstammingsinformatie gekregen. […]