Toen mijn ouders 30 jaar geleden zwanger werden, hebben ze er op dat moment samen voor gekozen – ook al was ik genetisch enkel aan mama verwant – mijn ouders te zijn. Ik zag mijn papa 24 jaar lang écht gewoon als mijn papa, maar toch voelde ik tegelijkertijd een afstand tussen ons. Heeft hij zich niet gerealiseerd dat – ook al was ik niet zijn biologische dochter – hij in mijn ogen al die tijd wél mijn papa is geweest en nog steeds is? Je kan uiteindelijk altijd voor iemand zorgen alsof het je familie is, maar langs de andere kant heb ik ook het recht om mij nu af te vragen waar de helft van mijn genen en karaktereigenschappen vandaan komen. Het ene doet – of dat zou toch niet mogen – geen afbreuk aan het andere.
Ik weet nu nog maar ongeveer zes jaar (1/5e van mijn leven!) dat ik een donorkind ben. Sindsdien betrap ik mezelf erop dat ik momenten uit het 4/5e-verleden nu anders bekijk… Ik kon er op die momenten niet echt de vinger op leggen, het leek wel of de puzzel niet echt paste. Ik had geen enkel vermoeden en toch vielen er veel puzzelstukjes op hun plaats toen het mij verteld werd. Mijn leven lijkt nu zelfs opgedeeld in een “voor” en “na”.
Vandaag worden alle papa’s gevierd. Het is nu het eerste jaar dat ik ook écht denk aan die biologische vader van mij die ik nog niet ken, maar wel graag zou leren kennen. De relatie die ik echter nu met mijn papa heb, staat helemaal los van mijn zoektocht naar mijn biologische vader. Ik ben ook helemaal niet op zoek naar een “vervanger”. We hebben dan wel geen biologische band, maar we zijn wel samen (op)gegroeid tot wie we nu zijn. Hij maakte toen ik klein was eigenhandig een groot berenhuis en gaf mij een grote witte beer toen ik wakker werd na een zware operatie. Die zit nog steeds op mijn oude bed en wordt nu gretig geknuffeld door mijn kindjes, die hun grootouders ook op handen dragen. Kleine dingen, die nu voor mij een grote betekenis krijgen, omdat ze zonder woorden uitdrukken dat de band die wij hebben, misschien geen DNA nodig heeft.
You never told me that you loved me
I know you didn’t know how
I guess that shows we’re much the same
‘Cause I love you too and until now
I’ve never said those words out loud
I hope you’re proud
To be my dad…
No responses yet