Soms ontbreekt het me aan woorden. Ik zeg dan enkel: “Ik weet het niet?”. Wanhoop verstopt achter een vragende intonatie en een glimlach in de hoop dat iemand anders voor mij de lege vlekken kan invullen. Soms heb ik het gevoel dat ik mezelf niet ken en als een vreemde ronddool in mijn eigen lijf en leven. Ik loop de muren op, terwijl ik al van ‘s morgens vroeg op de avond wacht.
Soms ben ik teleurgesteld, dat wanneer ik heel duidelijk uitspreek wat mij zou kunnen helpen, men mij niet lijkt te horen. Soms is het zo donker (misschien zoals nu), dat ik voel dat mensen terugdeinzen. Soms zou ik willen dat ik dit allemaal van me af zou kunnen schudden, dat ik zou kunnen vervellen en zo opnieuw zou kunnen beginnen. Maar soms lijkt zelfs dát niet genoeg.
Einsamkeit kommt nicht davon keinen Menschen um sich herum zu haben, sondern davon unfähig zu sein, die Dinge zu äußern, die einem wichtig sind. (C.G. Jung)
No responses yet