De chaos en frustratie in mijn hoofd en de onmacht en het verdriet in mijn hart, die zou ik eigenlijk graag onder woorden brengen. Dit keer denk ik echter dat woorden nog niet in de buurt kunnen komen.
Dokter B. liet van zich horen…
“Uw geboorte was erg gewenst, maar zal een mysterie blijven en gebeurde onder voorwaarde van strikte geheimhouding, ook aan de donoren werd anonimiteit gegarandeerd. […] Het voornaamste is dat U uit de liefde van uw ouders werd geboren, die destijds een zéér moeilijk keuze hebben moeten maken.”
Ik had hem misschien als antwoord gewoon mijn open brief (delen, hop hop!) kunnen doorsturen, maar nadat zijn woorden een dag konden bezinken, schreef ik hem opnieuw. Toeval wil dat ik gisteren net pedagogische studiedag had rond het verschil in communicatiestijlen en hoe een bewustwording van het verschil in communicatiestijl ervoor kan zorgen dat een boodschap tóch aankomt. Ha, net wat ik nodig had!
Op een of andere manier heeft mij dat geholpen zijn mail te plaatsen in een groter (kleuren)kader waardoor hij nog een kans verdient. Een wetenschapper bekijkt uiteraard de feiten waarmee hij vertrouwd is en probeert de aangehaalde argumenten op een rationele manier te weerleggen.
Wàt een geluk toch dat ik Moderne Talen-Wetenschappen gestudeerd heb in het middelbaar! Feiten met feiten bestrijden? Dàt kan ik ook… Dit “groentje” kan ook wel wat “blauw” praten.
Er was dus maar 24 uur nodig om mijn vechtlust aan te wakkeren. Ik het geef nog niet op. Integendeel.
3 Responses
[…] ik eerder al uit mijn lood geslagen was door het antwoord op mijn eerste mail, groeide nu gisteren ook mijn frustratie bij het lezen van de brief die u mijn ouders stuurde naar […]
[…] laatste mail waarin ik de dooddoeners die hij gebruikte vriendelijk probeerde te weerleggen bleef […]
[…] ik eerder al uit mijn lood geslagen was door het antwoord op mijn eerste mail, groeide nu gisteren ook mijn frustratie bij het lezen van de brief die u mijn ouders stuurde naar […]