Zoals ik hier al zei, vind ik het moeilijk het jaar feestelijk af te sluiten. Een paar weken terug fantaseerde ik over hoe ik oudjaar wilde doorbrengen. Ik zei toen al lachend tegen mijn man dat ik liefst van al met een kaars op het strand zou gaan zitten, ver weg van het feestgedruis. Diep in mijn hart wist ik dat ik dat eigenlijk echt meende.
Ik wil alleen zijn met de zee,
ik wil alleen zijn met het strand,
ik wil mijn ziel wat laten varen,
niet mijn lijf en mijn verstand.
Ik wil gewoon een beetje dromen
rond de dingen die ik voel
en de zee, ik weet het zeker,
dat ze weet wat ik bedoel.
Ik wil alleen zijn met de golven,
‘k wil alleen zijn met de lucht,
ik wil luist’ren naar mijn adem,
ik wil luisteren naar mijn zucht.
Ik wil luisteren naar mijn zwijgen,
daarna zal ik verder gaan
en de zee, ik weet het zeker,
zal mijn zwijgen wel verstaan.
Toon Hermans
Na lang twijfelen, heb ik dan uiteindelijk besloten de verwachtingen van anderen op de tweede plaats te zetten. Ik weet dat ik op het strand, bij het ruisen van de golven, de rust zal vinden die ik nodig heb om 2017 opnieuw met hoop in mijn hart te kunnen beginnen.
Ik wens iedereen een mooi 2017 met veel geduld, verbondenheid en lichtjes. Ik beloof er samen met jullie het beste van te maken.
No responses yet