Het afgelopen jaar hoorde ik vaak dat ik geduld zou moeten hebben. Je wordt niet vanzelf beter als het al zo lang donker is. Je moet het tijd geven. Voor het grootste deel van de tijd slaag ik daar behoorlijk in, maar op sommige momenten raakt ook mijn geduld op. Ongeduldig verlang ik naar het moment dat ik bij mezelf zal kunnen thuiskomen.

Het geduld dat van mij verwacht wordt, ontbreekt soms ook bij anderen. Bijna een jaar voorbij, hoor ik denken. Iedereen verwacht of veronderstelt dat het nu toch wel beter gaat. Soms ís dat ook wel zo en er zijn – zeker de laatste maanden – ook betere momenten geweest, maar op andere momenten kan ik het gevoel van die betere momenten zelfs niet meer oproepen. Aangezien ik zelf weet hoe het voelt het geduld in mijzelf te verliezen, kan ik het haast niemand kwalijk nemen dat ze ongeduldig worden. Lastig wordt het pas wanneer beide ‘ongedulden‘ samenvallen.

Wie ongeduldig probeert te balanceren voor een publiek dat te veel van hem verwacht, valt maar al te snel van het koord. Het publiek is slechts toeschouwer van een prachtige koorddanser in de schijnwerpers. Zij voelen de onrust, de onstabiliteit, de nervositeit en zijn bevende handen niet. Zij zien niet dat het onder hem donker is en hij dus niet weet of er een vangnet hangt of niet. Zij hebben geen weet van de nachtmerries waarin hij naar beneden stort. Ze beseffen niet wat voor inspanningen hij al heeft moeten leveren om zó voor hen te verschijnen. Enkel hij weet dat de overkant pas bereikt kan worden als hij de balans vindt tussen vasthouden en loslaten. Dàt is een broos evenwicht dat hij zelf moet zien te bereiken.

15697958_10210523950670307_49890518657257241_n

December deed mij van mijn koord donderen. Ik moet het eerst weer even aanspannen voor ik er in 2017 weer kan opkruipen. Er is dit jaar gelukkig wel heel wat veranderd, maar dat neemt niet weg dat ik me – al doet de buitenkant soms anders vermoeden – diep vanbinnen nog altijd vreemd en leeg voel. Een leegte die niet door anderen, maar door mezelf gevuld zal moeten worden.  Ik doe mijn uiterste best (soms met oogschaduw en al!), maar geef je mij nog wat tijd om het balanceren onder de knie te krijgen?

Tags:

2 Responses

Geef een reactie

%d bloggers liken dit: