Ik kan met verstomming zitten kijken naar de vrouw die op een maandagochtend met een tijdschrift en een tasje koffie op haar bestelling in de broodjesbar wacht. Hoe heerlijk moet het zijn om je bijvoorbeeld ergens op je eentje met een boek of magazine te zetten en er dan ongestoord in te lezen zo lang je maar wil.
Soms eens helemaal niets doen, gewoon “zijn” en nergens aan denken… Ik vind dat afgrijselijk moeilijk. Afgelopen zomer heb ik het zelfs geoefend. Hoe moeilijk kan het zijn om een uurtje in het zonnetje op de schommelbank te zitten? Ik hield het telkens maar vijf minuten vol, daarna nam de onrust in mijn hoofd het over. Wanneer dat gebeurde, kon ik niet meer alleen op die bank blijven zitten. Ik begon van alles door elkaar te doen zodat ik me op andere dingen dan op mijn gedachten kon concentreren.
Nu de zon niet meer op de schommelbank schijnt en de donkere decembermaand is aangebroken, werd het hoog tijd om iets anders te zoeken. Ondertussen is het een overwinning om in bad een heel hoofdstuk uit te lezen. Dat klinkt waarschijnlijk absurd, maar de laatste keer dat ik in een bad zat, was bijna 20 maanden geleden. Ik weet dat nog zo precies omdat het ook geen ontspannend badavondje was, maar wel de avond waarop mijn tweede dochter geboren werd.
Deze week ging ik trouwens eens met haar op bed liggen. Gewoon een beetje soezen en flodderen, want dat doen wij zo graag. Ze is een beetje mamaverslaafd en zoekt altijd een vrij plekje op mijn huid. Meestal komt zij bij mij liefde tanken en knuffelen om nadien weer verder te kunnen gaan spelen. Het viel me al eerder op dat ze mij echt haarfijn aanvoelt. Eergisteren kwam ze flodderen als nooit tevoren, ik kreeg ongevraagd dikke knuffels en kusjes en ze legde haar handje op mijn hart. Alsof ze dit keer mij met haar liefde wilde vullen in plaats van omgekeerd…
Goodnight, my angel
Now it’s time to dream
And dream how wonderful your life will be
No responses yet