Als donorvolwassenen (HA!) samenkomen, gebeurt er iets speciaals. Ik denk dat iedereen die deze namiddag op de bijeenkomst was dat kan bevestigen. We voelen een grote verbondenheid met elkaar. Je hoeft maar een half woord te zeggen om in de ogen van de ander al een blik van herkenning te vinden. Heerlijk gewoon.
Onvermijdelijk gaat het tijdens de gesprekken al grappend ook wel eens over gelijkenissen tussen ons onderling. Delen van het gezicht, verwekkingsplaatsen en geboortejaren worden vergeleken. De kans is misschien klein dat ik vanmiddag met een halfzusje aan tafel zat, maar moest het zo zijn, zou ik met mijn gat in de boter vallen.
Bron: Pinterest
Je zou misschien verwachten dat dit vergelijken tot veel teleurstelling zou kunnen leiden, maar het gekke is dat het juist voor mij altijd heel vertrouwd aanvoelt. We zijn verbonden door een onzichtbaar iets wat ons tot in de kern van ons zijn raakt. Helemaal geen wonder dus dat we op het einde met dikke knuffels afscheid namen ook al kennen we elkaar eigenlijk nog niet (zo) lang. Tot gauw!
One response
[…] wens iedereen een mooi 2017 met veel geduld, verbondenheid en lichtjes. Ik beloof er samen met jullie het beste van te […]