22. (In) Balans

In oktober 2016 begon ik hier te schrijven. Toen had ik nooit gedacht dat ik op een maand tijd de arts ging terugvinden, het lef ging hebben om Petra De Sutter aan te spreken of om zo openlijk met iedereen in debat te treden. Ook al gaf dit mij een groot gevoel van vrijheid, waren het vreemd genoeg toch niet die dingen die deze maand overheersten. Ik was vooral op zoek naar evenwicht. Evenwicht in mijn eigen leven en in mijn teksten. Wat wil ik schrijven, welke boodschap wil ik jullie meegeven, hoe bereik ik de meeste mensen zonder dat er vanaf de eerste zin gesteigerd wordt?

Het thema raakt duidelijk vele harten en stemt mensen tot nadenken. Dat heb ik mogen merken bij de (beschaafde, joepie!) discussies die ontstonden wanneer ik op Facebook een blogpost deelde. Ik ben daar eerlijk gezegd heel erg blij omdat ik samen met andere lieve lotgenoten wat perspectiefverruiming kan bieden.

In mijn hoofd en hart gaat het er soms wel eens feller aan toe dan ik hier laat uitschijnen, dat moet ik toegeven. Discussies blijven soms tot diep in de nacht nazinderen, een uitspraak waar ik een dubbel gevoel bij had, galmt dagen later nog steeds in mijn hoofd, het onrecht dat maar niet begrepen wordt, voedt de frustratie in mijn ziel. Daarbovenop komt dan nog eens de twijfel of dit wel de juiste weg is en of ik ooit iets zal vinden. Deze twijfel knaagt aan mijn hart en nestelt zich in mijn brein. De vraag of mijn blog iets zal veranderen, ligt vaak zelf ook al op het puntje van mijn tong…  Dàt is een spiegel die ik mezelf wél al genoeg voorhoud.

Je hebt er daarom waarschijnlijk geen idee van dat mijn hart een sprongetje maakt bij elk complimentje, elke nieuwe reactie of elk nieuw bericht waaruit blijkt dat jullie mij toch ook dankbaar zijn, dat ik het verhaal “van de andere kant” breng.

No matter what anybody tells you, words and ideas can change the world. (Robin Williams in Dead Poets Society)

Dankzij jullie bemoedigende woorden vind ik dan ergens tussen de frustratie, de twijfel en de angst toch weer woorden om samen met jullie verder te zoeken en besef ik nog maar eens dat het enkel woorden zijn die verandering in gang kunnen zetten.

Bedankt voor het gezelschap!