Ik ging nog eens door mijn oude fotoboeken die mama met veel liefde voor mij heeft samengesteld. Vroeger werd ik nooit graag geconfronteerd met foto’s van mezelf. Ik had evengoed in een fotoboek van een ander kindje kunnen bladeren. Zo vreemd kwam ik mezelf voor.
Nu begin ik mezelf te zien. Een ontzettend gekke gewaarwording. De wetenschap dat 50% een vraagteken is, vormt geen obstakel meer om mezelf te herkennen. Plots zie ik ook mijn jongste dochter en de ogen van mijn oudste. Maar onvermijdelijk volgt dan ook de vraag: “Als zij zo fel op mij lijken, op wie lijk ik dan?”.
One response
[…] Ik heb ervoor kozen om een foto van mijn jongste dochter en mezelf te gebruiken om de oproep te verspreiden. Hiermee wil ik aantonen dat het om meer dan mijzelf gaat. Ook van haar en haar zus is 1/4 onbekend en is de informatie ontoegankelijk (gemaakt). Bij mijn kleinste meid begin ik trouwens (eindelijk) heel af en toe te zien dat we op elkaar lijken. […]