Op maandagavond volg ik Nia. We dansen in een zaal met spiegel vooraan. Ik dans in het hoekje waar ik mezelf net niet in de spiegel kan zien. Ik kijk wel met veel bewondering naar al die andere mensen die dat (schijnbaar) zonder problemen kunnen en voel een verlangen om hetzelfde te doen.

Ik zou ooit graag in de spiegel kunnen kijken en mezelf willen zien. Dat klinkt waarschijnlijk  heel gek, maar mijn verhaal draait om zichtbaar worden – niet alleen voor anderen – maar ook en bovenal voor mijzelf.