6. Onzichtbaar

Als titel voor mijn blog nam ik aanvankelijk niet toevallig het onderstaande citaat uit ‘Invisible Man‘. Ik herken namelijk veel van het “onzichtbaar voelen” waar de protagonist in dit boek ook mee kampt (ook al is de context volledig anders).

Je wordt onzichtbaar als je voor iedereen goed probeert te doen en daarbij jezelf uit het oog verliest. Je neemt geen standpunt in, kiest geen partij, ontwikkelt geen eigen mening. Ik werd daardoor maar een schaduw van wat ik zou kunnen zijn en had het gevoel dat mensen mij als persoon niet zagen. Tegelijkertijd stelde ik me dan de vraag wie die persoon dan wel was. Het heeft mij heel veel tijd gekost voor ik besefte dat ik mijzelf mag laten zien en nog meer tijd om te erkennen dat de antwoorden op mijn vragen over mijzelf bij mezelf liggen. 

I was looking for myself and asking everyone except myself questions which I, and only I, could answer. It took me a long time and much painful boomeranging of my expectations to achieve a realization everyone else appears to have been born with: That I am nobody but myself. (Ralph Ellison)

Ik kies nu voor meer. Ik wil niet meer op mijn woorden hoeven te letten. Ik wil mezelf niet meer wegcijferen, niet meer op de achtergrond zetten,… Mijn zoektocht gaat om meer dan bloedverwanten want ik besef meer dan ooit dat het in de eerste plaats voor mij gaat om een zoektocht naar mijn eigen identiteit.

I was pulled this way and that for longer than I can remember. And my problem was that I always tried to go in everyone’s way but my own. […] So after years of trying to adopt the opinions of others I finally rebelled. (Ralph Ellison)

Nu is het dus tijd voor mij. Enige probleem… ik weet niet zo goed hoe dat gaat. Help je me?

Wann kommst du mich holen,
aus dieser Dunkelheit?
Sag wo, wo bist du?

Erkläre mir das Leben.
Ich weiß nicht wie es geht.
(Philipp Poisel, Erkläre mir die Liebe)