Sinds 1998 was Narelle op zoek naar haar biologische vader en ijverde ze voor wetswijziging in Australië. Ze dacht dat ze last had van een prikkelbare darm, maar het was iets anders waar ze niets van wist omdat ze een donorkind was.
114. Droom
Het was een hele oefening om zelf opnieuw de balans te vinden én tegelijkertijd te schrijven over dat wat mij zo diep getrokken heeft.
113. Vandaag over een jaar
In oktober 2016 – niet toevallig het moment waarop ik met deze blog begon – schreef ik me in voor #Cathzoekt. Ik had geen flauw idee waar ik aan begon, maar 2017 kwam eraan en ik had een plan. In januari 2017 zat ik dus in een opnamestudio tegenover de immer sympathieke Cath Luyten. Ze stelde […]
112. Houvast
Voor ze in slaap viel, keek ze naar me op, minutenlang recht in mijn ogen, met haar arm in de mijne gehaakt. Zou ze het voelen…
111. Voel jij ook die draad tussen ons?
Je zoekt naar elkaar, klopt misschien bij dezelfde mensen aan, maar niemand helpt je naar elkaar.
110. Laat mij los
In het begin moest ik niets van haar weten. Wat moet ik nu met haar aanvangen? Haar negeren, leek toen de beste oplossing. Dat lukte aardig, tot ze zich écht helemaal geïnstalleerd had.
109. Vertrouwen
Toen ik afgelopen week achter de schermen stond te ijsberen, kwam er maar één ding in mij op…
108. De 7 populairste van mijn afgelopen jaar
Oudejaar = lijstjestijd! Een hapklaar brokje, voor ieder wat wils, terwijl de ovenhapjes staan te bakken of je de servetten voor vanavond vouwt. Hier gaan we!
107. Beste 2017
“You’ve seen the films, kiddo. It ain’t over till it’s over.”
106. Wirwarwol
Ik probeerde paniekerig en wat onhandig alle draad weer bij elkaar te rapen voordat hij vuil zou worden, iemand erop zou trappen of zou zien dat het allemaal in de war zat. Tevergeefs.
105. Bergen in het bloed
Vorig jaar wist ik niets. Vandaag klopt mijn puzzel al een beetje meer.
104. Op mijn hart
Op mijn hart zit een zwart stipje. Soms is het maar zo klein als een speldenkopje en andere dagen lijkt het eerder op de dikke vlek die een alcoholstift wel eens onbedoeld achterlaat.
103. Durven of doen?
Soms probeer ik me in te beelden of ik veel op je lijk. Of je zou begrijpen waarom dit voor mij zo belangrijk is en vooral of je even koppig bent als ik. Stel je voor… in dat geval zijn we nog wel even bezig.
102. Alleen
Een stapel briefjes kan ik iedereen tonen, maar de betekenis erachter, die lange weg waar ik zo trots op ben, dat bleek veel moeilijker…
101. Experiment
Met heel veel dank aan een Amerikaans donorkind, die deze tekst oorspronkelijk schreef en me de tekst naar het Nederlands liet vertalen. Ze publiceerde het verhaal in het “World Wide Donor Conceived People Network” op Facebook.
100. Goud
Over het begin van een onzichtbare zoektocht.
99. (Meer dan) goed genoeg?
Er zijn geen woorden voor een rollercoaster als deze. Het is zoals het is en voorlopig is dat goed genoeg en soms zelfs meer dan dat…
98. What a difference a year makes…
In mijn hoofd, hart en leven kan er veel veranderen op een jaar tijd.
97. Het is zoals het is
Welke gek geniet er nu niet van vakantie? Ik blijkbaar.
96. Dag Ad (2)
Bijna 2 maanden geleden schreef donor Lex zijn eerste brief aan al die Anonieme Donoren. Deze liet quasi niemand onberoerd. Hij had nooit gedacht dat hij zo snel al een vervolg zou kunnen schrijven.
95. Omdat
Omdat men liegt en schaamteloos blijft liegen. Tegen kinderen, tegen (wens)ouders, tegen elkaar, tegen zichzelf. Omdat artsen aan donoren nog steeds anonimiteit beloven terwijl dit voorgoed verleden tijd is. Omdat de keuze in 2017 ondanks al het voortschrijdend inzicht nog te vaak gemaakt wordt zonder bij de gevolgen voor het kind stil te staan. Omdat een hele […]
94. Afscheid
Voor Hanne, Inne, Catherine, Samantha, Evelien, Nele, Silke, Hendrik, Jens, Fréderique, Sarah en Thaïs. Jullie waren het mooiste cadeautje dat ik dit schooljaar kreeg…
93. Dag Allemaal
Ik wil dat mensen anonieme donatie zien zoals het is en hoe het kan voelen voor de kinderen die eruit voortkomen, want in tegenstelling tot wat sommigen denken, stopt het niet bij de invulling van een kinderwens.
92. Zwaar hart
Haar eerste vraag was met welk gevoel ik deze keer naar haar toegekomen was. Een vraag die voor mij bijna even moeilijk is als “Hoe gaat het?”. Ze zag het waarschijnlijk al in mijn ogen. De muur waar ze even door zou moeten, maar waarachter ze dan een ruwe zee zou aantreffen. Mijn hart woog […]
91. Dag Ad
Straks wordt er spreekwoordelijk aan de deur gebeld en staat daar een jonge man of vrouw. Je bent met stomheid geslagen, je kijkt in je eigen ogen en je ziet een deel van je eigen ziel. Je eigen haar, maar ook weer niet en die neus en oren…….Wat een machtig gevoel moet dat zijn. En wat een prachtige contacten moet dat opleveren.