Als ik wat ik voelde in woorden uit mijn hoofd kon halen, was het al de helft minder erg omdat het voor mij dan tastbaar werd in plaats van iets vaags in mijn hoofd.
123. Waarom is ze daar nu weer?
Toen ik twee weken geleden op mijn voicemail een redactrice van Flair aantrof die me wilde interviewen, was mijn eerste reactie er eentje van aarzeling en me schrap zetten. Ik geef dat hier graag toe, mijn eigen verhaal heb ik ondertussen al wel genoeg verteld en de venijnige reacties en het onbegrip komen altijd hard […]
122. Hoe vier dagen toch vier minuten kunnen worden
Soms zou het geweldig zijn in de toekomst te kunnen kijken… All will be well, but only time will tell.
121. Niet in cm te meten…
maar daarom niet minder echt.
120. Op zoek naar verandering
Misschien is dit wel mijn moeilijkste en uitdagendste zoektocht van allemaal.
119. Zeventien keer eens zot doen
Over de dingen die heel erg lang niet vanzelfsprekend waren.
118. Dag Ad (3)
Donor Lex schreef zijn derde brief aan alle anonieme donoren. “Heb je die streep voor je gezien, Ad? – Dat is de streep waar ik jou overheen wil trekken. – Waarom? Zoals de Engelsen zeggen, it’s the decent thing to do.”
117. Wat zie jij in de spiegel?
Het is iets waar ik op blijf botsen – letterlijk en figuurlijk – spiegels are everywhere! Maar hoe zit dat bij jou?
116. “Mamaaaa, mijn batterijtjes zijn plat!”
Vandaag werd je drie. Je toont het fier met je vingertjes. Net zoals elke ochtend kwam je vandaag ook weer je plekje op mijn buik opeisen om nog even verder te soezen om wakker te worden. Soms lijkt het alsof je er liefst van al weer in zou kruipen. Ook ‘s avonds kom je pas […]
115. Narelle ging dood en dat hoefde niet
Sinds 1998 was Narelle op zoek naar haar biologische vader en ijverde ze voor wetswijziging in Australië. Ze dacht dat ze last had van een prikkelbare darm, maar het was iets anders waar ze niets van wist omdat ze een donorkind was.
114. Droom
Het was een hele oefening om zelf opnieuw de balans te vinden én tegelijkertijd te schrijven over dat wat mij zo diep getrokken heeft.
113. Vandaag over een jaar
In oktober 2016 – niet toevallig het moment waarop ik met deze blog begon – schreef ik me in voor #Cathzoekt. Ik had geen flauw idee waar ik aan begon, maar 2017 kwam eraan en ik had een plan. In januari 2017 zat ik dus in een opnamestudio tegenover de immer sympathieke Cath Luyten. Ze stelde […]
112. Houvast
Voor ze in slaap viel, keek ze naar me op, minutenlang recht in mijn ogen, met haar arm in de mijne gehaakt. Zou ze het voelen…
111. Voel jij ook die draad tussen ons?
Je zoekt naar elkaar, klopt misschien bij dezelfde mensen aan, maar niemand helpt je naar elkaar.
110. Laat mij los
In het begin moest ik niets van haar weten. Wat moet ik nu met haar aanvangen? Haar negeren, leek toen de beste oplossing. Dat lukte aardig, tot ze zich écht helemaal geïnstalleerd had.
109. Vertrouwen
Toen ik afgelopen week achter de schermen stond te ijsberen, kwam er maar één ding in mij op…
108. De 7 populairste van mijn afgelopen jaar
Oudejaar = lijstjestijd! Een hapklaar brokje, voor ieder wat wils, terwijl de ovenhapjes staan te bakken of je de servetten voor vanavond vouwt. Hier gaan we!
107. Beste 2017
“You’ve seen the films, kiddo. It ain’t over till it’s over.”
106. Wirwarwol
Ik probeerde paniekerig en wat onhandig alle draad weer bij elkaar te rapen voordat hij vuil zou worden, iemand erop zou trappen of zou zien dat het allemaal in de war zat. Tevergeefs.
105. Bergen in het bloed
Vorig jaar wist ik niets. Vandaag klopt mijn puzzel al een beetje meer.
104. Op mijn hart
Op mijn hart zit een zwart stipje. Soms is het maar zo klein als een speldenkopje en andere dagen lijkt het eerder op de dikke vlek die een alcoholstift wel eens onbedoeld achterlaat.
103. Durven of doen?
Soms probeer ik me in te beelden of ik veel op je lijk. Of je zou begrijpen waarom dit voor mij zo belangrijk is en vooral of je even koppig bent als ik. Stel je voor… in dat geval zijn we nog wel even bezig.
102. Alleen
Een stapel briefjes kan ik iedereen tonen, maar de betekenis erachter, die lange weg waar ik zo trots op ben, dat bleek veel moeilijker…
101. Doe eens dit experiment met je rechterarm
Met heel veel dank aan een Amerikaans donorkind, die deze tekst oorspronkelijk schreef en me de tekst naar het Nederlands liet vertalen. Ze publiceerde het verhaal in het “World Wide Donor Conceived People Network” op Facebook.
100. Goud
Over het begin van een onzichtbare zoektocht.