Een eerste ontmoeting om nooit te vergeten.
137. Het antwoord
‘Hij klinkt zelfs zoals jij, An!’, fluistert mijn vriendin vol ongeloof. Elke vezel in mijn lijf voelt dat dit klopt.
136. Wie zoekt die vindt.
In afwachting van een antwoord zet ik mezelf schrap voor het worst-case scenario, maar ergens hoop ik ook dat zijn hart groot genoeg zal zijn om mijn mail te beantwoorden en dat hij voor mij uit de schaduw wil treden.
135. Bijzonder verzoek
Op dit moment ben ik er 95% zeker van dat de man die mijn e-mailbericht zal open klikken mijn biologische vader is.
134. Losse eindjes
Wie was die man die me vanuit het verleden aankeek en wiens blik ik zo dacht te herkennen?
133. Wie van de 49?
Eén van de 49 kleinkinderen van H & S is waarschijnlijk mijn overgrootvader/moeder. Maar wie?
132. Waar de bomen kruisen
Ik duik weer in de archieven, met dat extra schepje hoop.
131. A safe year to land
De voorbije jaren werd het een beetje een traditie… Door mijn brieven aan 2016, 2017 en 2018 weet ik nog perfect hoe ik er toen voor stond. Gaande van overleven, tot ergens in een hoekje de moed vinden om toch te vechten en uiteindelijk mijn verhaal te vertellen. Schrijven was voor mij altijd een beetje…Continue reading 131. A safe year to land
130. Mijn wens voor elk (donor)kind
Niets is zo vanzelfsprekend als het soms voor anderen lijkt.
129. Sofie duikt in haar stamboom
Ze begrijpt waarom het voor mij zo belangrijk is om te weten omdat het voor haar gewoon even belangrijk is.
128. Sofie
Tijd om de 19e eeuw in te duiken!
127. Vrije val
‘A simple idea that would change everything.’ (Inception, 2010)
126. 90 cM!
Zei iemand al dat geduld een schone deugd is als het op DNA- en stamboomonderzoek aankomt? Na 3 jaar verscheen een DNA-match van negentig (!) centimorgans in mijn lijst. Dat is heel wat als je weet dat ik de voorbije jaren aan bomen knutselde met matches van maximum 60cM. Familiedetective Els Leijs zegt altijd dat…Continue reading 126. 90 cM!
125. Buiten categorie
Dat het zo lang geduurd heeft om 2018 in woorden te vatten, is alleen maar een goed teken!
124. Het gevecht tussen tegenwoordige en verleden tijd
Als ik wat ik voelde in woorden uit mijn hoofd kon halen, was het al de helft minder erg omdat het voor mij dan tastbaar werd in plaats van iets vaags in mijn hoofd.
123. Waarom is ze daar nu weer?
Toen ik twee weken geleden op mijn voicemail een redactrice van Flair aantrof die me wilde interviewen, was mijn eerste reactie er eentje van aarzeling en me schrap zetten. Ik geef dat hier graag toe, mijn eigen verhaal heb ik ondertussen al wel genoeg verteld en de venijnige reacties en het onbegrip komen altijd hard…Continue reading 123. Waarom is ze daar nu weer?
122. Hoe vier dagen toch vier minuten kunnen worden
Soms zou het geweldig zijn in de toekomst te kunnen kijken… All will be well, but only time will tell.
121. Niet in cm te meten…
maar daarom niet minder echt.
120. Op zoek naar verandering
Misschien is dit wel mijn moeilijkste en uitdagendste zoektocht van allemaal.
119. Zeventien keer eens zot doen
Over de dingen die heel erg lang niet vanzelfsprekend waren.
118. Dag Ad (3)
Donor Lex schreef zijn derde brief aan alle anonieme donoren. “Heb je die streep voor je gezien, Ad? – Dat is de streep waar ik jou overheen wil trekken. – Waarom? Zoals de Engelsen zeggen, it’s the decent thing to do.”
117. Wat zie jij in de spiegel?
Het is iets waar ik op blijf botsen – letterlijk en figuurlijk – spiegels are everywhere! Maar hoe zit dat bij jou?
116. “Mamaaaa, mijn batterijtjes zijn plat!”
Vandaag werd je drie. Je toont het fier met je vingertjes. Net zoals elke ochtend kwam je vandaag ook weer je plekje op mijn buik opeisen om nog even verder te soezen om wakker te worden. Soms lijkt het alsof je er liefst van al weer in zou kruipen. Ook ‘s avonds kom je pas…Continue reading 116. “Mamaaaa, mijn batterijtjes zijn plat!”
115. Narelle ging dood en dat hoefde niet
Sinds 1998 was Narelle op zoek naar haar biologische vader en ijverde ze voor wetswijziging in Australië. Ze dacht dat ze last had van een prikkelbare darm, maar het was iets anders waar ze niets van wist omdat ze een donorkind was.
114. Droom
Het was een hele oefening om zelf opnieuw de balans te vinden én tegelijkertijd te schrijven over dat wat mij zo diep getrokken heeft.